Liefde is een taboe..
Zachtjes wrijft hij met zijn hand over mijn buik.
Zachtjes fluistert hij tegen het gene wat erin zit.
'Dag kleine rakker.. Kom je eruit?'
Een paar uur later, gekrijs en gejank.
Thomas, dat is zijn naam..
Paar decennia later..
Bloemetjes op mijn graf,
Zachtjes fluistert hij met trillende stem in zijn oor..
'Leg het boeketje er maar op, Thomas..'
Gehoorzamend, met rollende tranen over zijn wang,
Legt de 29 jarige Thomas het boeketje neer.
"Hier ligt Emma.. Gehuwd met ... 2 zonen achter gelaten."
Ik zal wel weer herenigd zijn met mijn familie.
Nog een paar jaartjes wachten, en ik krijg de kans om mijn man ... weer te zien..
En Thomas zal ook ooit komen.
Gewoon blijven hopen..
©Emma, 2014
Reacties op ‘Liefde is een taboe..’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!