Afscheid van een collega
Ik zag hem aan
zijn ogen staan
in het vroegoude gezicht
scheen zijn laatste licht
Hij liep naar me toe
wankelend en moe
in het septemberbos
liet hij zijn leven los
Nog een keer grappen
langzaam samen stappen
‘nou weer tot gauw,
groeten aan je vrouw’
Drie weken daarna
huilen zijn dochters om pa
samen staan we bij de kist
dalend in de koude mist
Natuurlijk wisten we allen
dat het einde ging vallen
de ziekte zat in het bot
de pijn maakte hem kapot
Ik sprak hem daar toe
de man uit ons midden
jong nog en al moe
verlegen gingen we bidden.
zie ook: www.josevanrosmalen.nl
Ingezonden door
Geplaatst op
08-02-2014
Over dit gedicht
gedicht als herinnering aan een overleden collega
Foto's
Geef uw waardering
Op basis van 12 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Collega OverlijdenReacties op ‘Afscheid van een collega’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!