vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Schat
Samen fietsen, het lijkt zo gewoon.
Naast elkaar zoals het hoort, maar ik zie meer.
Heel even, weer even ben jij weer klein. Voor het eerst op je fiets, ik weet het nog goed. Nu ben je ouder maar weer op een fiets.
De nieuwe, een grote.
Vol trots met je neus in de lucht, je mondhoeken omhoog, en mama fiets naast je met een traan in haar oog.
Zo trots, jij en ik. Het lijkt even of je weer dat kleine meisje bent, voor het eerst op je fiets..
Reacties op ‘Schat’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!