raad me

vrees me
zonder angsten
zoals ik jou vrees
gevreesd word
ik ben niet bang
vrees me toch

breek me
met je blote handen
pak me vast
maar raak me niet aan
ik lijm me wel weer en
verberg de scheuren

verwoest me
zoals ik mezelf verwoest
vuur in impotentie
ik kan de hele wereld aan
maar verlies mijn spel
ik heel mezelf

verlies me
in onhandige dialogen
aan de kant van de weg
de trein gemist, verlies me
wanneer ik me verstop
ik ren je achterna

vergeet me
mijn weergaloos vermogen
in verwrongen wegen
van heimelijk verzwegen smeekbedes
tot onvergane trots gedoemd
ik ben mijn eigen paradox

vind me
je zult me nooit vinden
waar mensen existeren
noch in verlaten vergetelheid
ik verberg me in jouw hoofd
ik vind jou eerst

hou me
waar geen mens ons vinden kan
mijn kerven genezen zijn
de stok verbrand en leeg is
en houd me altijd vast
ik loop toch wel weg