1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

spoor...

Niemand wist wat ik meemaakte en dat ik van de pijn verging.
Het liefst wou ik dood was iets wat door me hoofd ging.
Niemand wist hoe me pleegvader echt was,
maar als ik voor hem stond veranderde zijn ogen in glas.
Hij deed me keer op keer weer pijn.
In die pleeggezin wou ik toen absoluut niet zijn.
Uiteindelijk mochten we naar een ander pleeggezin toe.
Helaas ging het daar ook niet super goed
savonds laat liep ik nog vaak over straat,
Niet wetend wat waar ik heen ging.
Denkend over wat er in mijn leven misging
Mijn tranen waren op,
van binnen was ik kapot
Hopeloos en verloren liep ik door
uiteindelijk kwam ik daar uit bij het spoor.
Net op dat moment dat ik wou springen werd ik tegen gehouden.
Door iemand die me wel in leven wou behouden.
Na 7 maanden strijden,
was het geluk die me eindelijk kwam bevrijden

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Verwijderde gebruiker

Geplaatst op

Geef uw waardering

Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Dood Geluk Pijn Strijd Verdriet

Reacties op ‘spoor...’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

spoor...