Levensboek
Ik blik even terug in mijn levensboek
Alleen maar om nu te zien dat ik veel vooruitgang boek.
Stilstaan doe ik niet.
Ook al is er angst pijn en verdriet.
Heerlijk om te ervaren dat er zoveel ruimte is om me heen
waar ik ook mag zijn en niet alleen.
Met een masker moet ik niet meer naar buiten.
Ik mag mijn kostbare innerlijke uiten en moet me niet meer opsluiten.
Zoveel schitterende, verwonderlijke bewegingen in één lichaam.
Al die botten en spieren horen gewoon tesaam.
Ik bewandelde al een hele stad
en ik weet er blijft telkens een pad.
Ik mag ontvangen en geven
maar ik zal hierbij mezelf niet meer weggeven.
Dankbaar en zoveel meer
Ook al lukt niet alles keer op keer.
Mijn levensboek is zeker nog niet gedaan
en ik wil nog vele deuren openslaan.
Ik zal HET vinden, maar stop met zoeken.
HET zit in mezelf, in mijn eigen hoeken.
Met een tekort aan woorden van dankbaarheid aan Claire en Monique...
Twee kostbare schatten gevonden op mijn pad...
13/11/2013 in Zandhoven
Hilde Timmermans
Ingezonden door
Geplaatst op
31-01-2014
Over dit gedicht
Geschreven tijdens een cursus eutonie. Hier heb ik veel geleerd om om te gaan met pijn, verdriet, angst,...fibromyalgie.
Foto's
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Dankbaar Masker Mezelf Pijn VooruitgangReacties op ‘Levensboek’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!