vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
zij die vechten
Woorden vol afschuw
blikken vol verraad
hebzucht ontwikkeld zich
waar ontkenning staat
Verlies van hoger op
gevecht wordt ontweken
in onbewuste belevenis
word er met afgunst gegeken
Schaduwen verschijnen
in plekken vol pracht
gezichten veranderen
gezien,verwacht
Vertrouwen verdwijnt
de mensheid verliest
wees verstandig
ieder die partij kiest
Menigte mensen
groepen ontstaan
stenen worden muren
de macht van verslaan
Vraag mij niet langer
ik kan er niets mee
overleg met gedachtens
het is oke
De tijd maakt verandering
in dagen vol versnelling
secondens tikken weg
Verstijft, stilte, kwelling
Reacties op ‘zij die vechten’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!