Fibromyalgie

Een ziekte met een naam, maar zonder een gezicht.
Aan de buitenkant is het niet te zien, wat het mij al heeft aangericht.
Vermoeidheid, stijfheid, wanhoop en verdriet door die steeds terugkerende pijn,
die soms kunnen aanvoelen of het zweepslagen zijn.
Worden vaak niet goed begrepen in een wereld, waar alles te zien moet zijn.

Ik lach, ik doe vrolijk, helaas niet altijd even oprecht.
Het sloopt mij ook vaak, het is een lang en eenzaam gevecht.
Ik kan vaak de normale dingen niet goed meer, wat ik normaal wel goed kon.
Maar gelukkig schijnt voor mij nog steeds die warme levenszon.

Ik heb een warm gezin en lieve vrienden.
Zij kennen mijn enige wens,
Ze luisteren en beschouwen mijn niet als een ziekte,
maar als een volwaardig mens.
Dat is voor ieder met Fibromyalgie een mooie wens.