Gejaagd door schimmen

Donkere wolken klampen samen en dreigen
Vluchtend in het bos
Ik maak het me eigen
Verstopt onder een dichte bladerdos

Om het ene moment te klimmen
En het ander te duiken
Rennend voor de schimmen
De schimmen met hun pruiken

Dragend mijn fluwelen gewaad
Langzaam wegebbend mijn ziel
Eronder schuilend voor het kwaad
Mijn lichaam zwak - ik kniel

De schimmen continue jagend
In de verte - wielen van een houten kar
Mijn laatste uur slagend
Maakt dat ik verstar

Bijna levenloos en toch merkbaar de paniek
Ontdekt door pruik dragende schimmen
Getoond aan joelend publiek
Wetend het gevecht niet meer te kunnen winnen

Met angst in de ogen
Uit de omarming van het bos weggetrokken
Kijken ze zonder enig mededogen
Het vonnis snel voltrokken

Het einde van een lange vlucht
Rook opslokkend – aan brandend hout vastgeklampt
Voel ik ontsnappen mijn laatste beetje lucht
Stervend in duister Engeland