1001 Gedichten
elk woord leek een beschuldiging
ik luisterde naar klanken
van het dagelijkse gesprek
ingehouden emoties
elk woord leek een beschuldiging
de stilte drukte hoorbaar
de leegte was haast te voelen
verdriet en onbegrip huisden
waar liefde ooit regeerde
stemmen werden verheven
woorden over de tafel gesmeten
schuld lag altijd bij de ander
ik hield mijn adem in
opgerold lag ik bang te luisteren
het grijs doorkliefde mijn hoofd
ik wilde huilend mijn oren bedekken
maar nieuwsgierigheid stopte me
voetstappen dreunden in mijn hart
naderden mijn gebroken geweten
een klop op de deur
beschilderde mijn zilveren masker
zachtjes sluiten verzweeg de zorgen
klap van de voordeur sprak
de woede om eigen kortzichtigheid
blaam trof nog steeds elkander
Ingezonden door
Geplaatst op
12-01-2014
Over dit gedicht
Mijn diepste herinnering. De ruzies voor de scheiding op mijn derde. Een deel is waarheid en een deel zal gefantaseerd zijn, maar dat is vervlochten in deze herinnering.
Geef uw waardering
Op basis van 23 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Angst Ruzie Scheiding Verdriet WoedeReacties op ‘elk woord leek een beschuldiging’
-
Ook deze is erg mooi! Vind het bijzonder, ik weet niet precies wat jij met je gedichten doet... Xxlisanne
lisanne - 12-01-2014 om 19:20
-
Mooi, heeel mooi! Ik hou van de manier waarop je schrijft. Ga zo door, Liefs
J-ninee - 26-01-2014 om 00:01
-
Super mooi en ook heel ontroerend. Liefs, Emma
Emma - 29-04-2014 om 11:39