Bitterheid mij sierlijk kroont

Als alles zich tegen mij keert
De wereld haar ongunst toont
Mijn binnenste in opstand komt
Bitterheid mij sierlijk kroont

Als het weer lijkt te brullen
De wind huilend om gaat
Alles triest is en grauw
En regen in mijn gezicht slaat

Als ik faal in alles wat ik doe
Mij zelf daarom dan ook verfoei
Het ene misstand na het andere komt
En ik opnieuw alles verknoei

Als ik mij niet lekker voel
Alle mensen tegen me zeuren
En ik deze hele aarde
Met enkel zwart kan kleuren

Schrijf ik het dichtsel van mijn denken
Van mijn droeve levenslicht
Dan kots ik alles even uit
Zelfs de woorden van dit 'dicht'

In samenvatting gezegd
Heeft melancholie haar tred
Zomaar zonder toestemming
Op mijn erf gezet