vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Een stukje paradijs
De wind zuist door mijn haren,
en blaast vol in mijn gezicht.
Ik voel de gure wind langs mijn wang wrijven,
en proef de zoute zeelucht.
Mijn voeten zakken weg, diep in het mulle zand,
spelend met de golven, stap voor stap.
Dwalend in mijn eigen wereld,
ver weg van al het kwade.
Hier, in mijn eigen kleine stukje paradijs,
zie ik de zon de zee in zakken.
Ingezonden door
Geplaatst op
29-12-2013
Geef uw waardering
Op basis van 9 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
ZonzandReacties op ‘Een stukje paradijs’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!