1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

door mijn ogen

Moe van het strijden,
moe van het zijn.
Verder willen lopen,
maar altijd aan een ketting.

Strijden tegen alles,
tegen alle verdriet en pijn.
De verdrongen beelden,
zijn weer zo helder aan mij zij.

Al het gevoel,
dat ik ooit daaraan had.
Ik voel ze weer opnieuw,
dat ben ik zo zat.

Ik wil gewoon eens rusten,
en zijn wie ik ben.
Maar ook dat gaat niet,
altijd mijn masker te zijn.

Het masker van zijn,
van wie ze willen dat ik ben.
Terwijl ik van binnen,
heel klein en onzeker ben.

Ook de traantjes,
van alle jaren.
Ze zijn er nog niet uit,
en ik heb al een traantjes zee.

Ik wil zo graag leven,
maar ik word geleefd.
Stemmen in mijn hoofd,
die mij vertellen wat te doen.

Nu af vallen,
geen klein beetje maar veel.
Braken is alles,
wat ik nog kan na eten.

Ik wil gelukkig zijn,
maar alles houd het tegen.
Nu ga ik dromen,
misschien van wat het ooit kan worden.

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Geef uw waardering

Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Boulimia

Reacties op ‘door mijn ogen’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

door mijn ogen