Alleen

Alleen,
Duizend armen om me heen. Duizend luisterende oren, lieve mensen.
Je bent niet alleen. Ze zeggen van niet, maar de stilte in bed zegt wat anders. Als alles donker is, geen afleiding aanwezig, dan wordt alleen ineens zo veel meer.
Je doet het alleen. Jou keuzes, jou woorden. Je staat er alleen voor, niemand die het je voordoet hoe het goed moet.
Wat moet ik dan? Waar is mijn hulp, mijn verlangen naar de goede keuze, helemaal alleen. Ik doe het! Niet een ander. Mijn schuld, mijn verdriet mijn keuze.. toch?!
Misschien de verkeerde, maar hoe weet ik dat. Ik ben toch maar alleen in dit bed, in het donker?
Waar is nu mijn arm, waar is nu dat oor? Die is weg, voorgoed! Nu ben ik alleen met duizend lieve mensen, met oren en armen, maar toch zo alleen!