Te laat

Hij zegt het niet met woorden,
Maar de liefde die hij voelde,
Bewaarde hij voor altijd,
Deze vulde hem met trots,

Nooit zei hij ik hou van je,
Maar hij kwam naar elke wedstrijd,
En zelfs in de nederlagen,
Wist zijn zoon dat het niets uitmaakte,
Hij hield nog evenveel van hem,

Hij gaf een aai over zn bol,
Of een schouderklop,
Vertelde dat hij trots op hem was,
Zolang hij maar eerlijk speelde.

Tijdens de diploma uitreiking,
Werd ik hou van je niet gezegt,
Hij lachte en schudden zijn hand,
Mompelde goed gedaan mijn zoon,

Toen zijn zoon de oorlog inging,
Stotterde hij toen hij sprak,
Veegde de tranen weg,
En maakte een kleine grap,
Nu is zijn zoon thuis

Maar toch staat hij met gebogen hoofd,
Zijn handen op de kist,
Zeggend ik hou van je,
Spijt dat nooit eerder te hebben gezegt.