vorige gedicht
vorige gedicht
Had mijn bodem lief
ik aardde diep
in vele generaties
had mijn bodem lief
het weidse land
onder de hoge lucht
stond altijd borg voor rust
nu scheurt de grond
trillen lagen in verzet
fundamenten zijn onthecht
mijn wortels
zijn gespleten
de toekomst is vergeten
het was geen menselijk falen
dat de grond zou dalen
maar een bewust genomen gok
als zij dit niet gaan stoppen
gaat groningen naar de knoppen
maakt het aardgas ons kapot
wil melker
17/12/2013
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Ingezonden door
Geplaatst op
17-12-2013
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Aardbeving AardgasReacties op ‘Had mijn bodem lief’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!