De dood ben ik onwaardig
Het papier is klein
Te veel woorden nodig
Ik kras ze groot
Ik ben besluiteloos
Ik heb gefaald
Zelfs in het falen
Kan mezelf niet vernietigen
Anderen niet bekoren
Zelfs mislukken mislukt
Verdriet om vroeger
Om alles, hoe ik ben
En vooral om wat ik doe
Woede om de anderen
Mijn stupide beslissingen
Hoe oneerlijk het is
Alles, te veel om op te noemen
Ik wil het eruit, allemaal
Maar ben er te laf voor
De pijn verstikt me
Sleurt me mee, kopje onder
Volgende laag make-up
Hoe erg kan het zijn
Als de hoop ’s ochtends is
Dat ’s avonds de slaap weer heerst
En ik de hele nacht wakker lig
Mezelf de dag door sleep
Hetzelfde riedeltje, steeds opnieuw
De hoop is niet verloren
Maar is er nooit geweest
Ik berust bij dat besef
Mijn doodswens beïnvloedt alles
Sluimert altijd op de achtergrond
Niemand die er iets van snapt
De dood ben ik niet waardig
Hulp van anderen evenmin
Maar zo kan ik niet verder
Ik haat mezelf, om alles
Hoe ik ben, hoe ik doe
Ik ben zelfs de dood onwaardig
Reacties op ‘De dood ben ik onwaardig’
-
Prachtig verwoord. Precies hoe het bij mij is
Myself - 17-12-2013 om 13:16
-
Wauw, dit is een heel sterk en goed verwoord gedicht. Je praat in riddeltjes, dat maakt het heel makkelijk leesbaar. Ik hoop dat het snel beter met je gaat, je moet niet vergeten dat iedereen een kans op deze wereld heeft gekregen. Het is onrealistisch om anderen hulp te gunnen en jezelf niet. Jij bent er ook, en jij telt zeker.
Ik dicht - 22-12-2013 om 12:17