Aan de zee

De golfslag van het water
slaat woest tegen het basalt
hier met het weidse uitzicht
het allermooiste genoegen
herinnering aan zijn moeder
haar laatste brief in zijn handen
voordat de eenzame nacht
begint met overpeinzen
omdat hij struikelt over zijn denken,

hier in eenzaamheid naar toegekomen
bij de zee, het wachten meer dan moe
het eindeloze water, even zovele gedachten
aan toen zijn moeder nog leefde
hoe zij als mens was geweest
aandacht voelt in zijn geest,

het oeverloze spirituele denken
over de zee, veel meer water
dan hij denkt, kan bevatten
veel meer wild schuimend water
dan hij verzint over de zee

met in zijn trillende handen
de brief van zijn moeder
die hij laat varen op de golven
naar het land van haar dromen
neem haar verleden ook maar mee.