vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
afstand
De afstand groeit,
daardoor ben ik vermoeid.
Jij en ik konden goed praten,
nu zitten er in onze gesprekken gaten.
Nu staat er tussen ons een muur,
hierdoor is mijn stemming constant zuur.
Ik wil weer in jou buurt zijn,
weer met je lachen om wat gein.
Met je praten zoals een tijdje terug.
Alsjeblieft wil je mij nog laten komen terug?

Ingezonden door
Verwijderde gebruiker
Geplaatst op
11-12-2013
Over dit gedicht
Hou de mensen van wie je houdt bij je, maar stop ze niet in een gouden kooi!
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Afstand Pin VerwijderingReacties op ‘afstand’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!