de weg is kwijt
ik weet niet wat ik doe maar ik ben zo moe
ik raak je zo kwijt, ik heb wel spijt
maar ik weet het niet, ik heb zo veel verdriet
ik weet het even niet meer, het liefst doe ik mezelf zeer
nu moet ik naar de huisarts voor verwijsbrief, samen met moeder lief
het gaat helemaal verkeerd, van snijden heb ik niks geleerd
het word alleen maar erger niet beter, ik val weer een meter
ik wil gillen maar er komt geen geluid, straks breek ik een ruit
laat me alsjeblieft gaan, ik kan het leven niet meer aan
ik weet niet meer wat ik doe, ik ben zo ontzettend moe
help me toch, dat schreeuwde ik nog
binnenkort is het te laat en ben ik degene die voor eeuwig gaat
sorry voor alle pijn en verdriet, ik wou niet dat je me zo ziet
ik heb je nodig, maar ik ben voor de wereld overbodig
hulp is mij niet waard, heb liever een zwaard
van binnen ben ik toch al dood, je ziet nog wel rood
de kleur van mijn bloed.. doet me goed
ik ben mezelf ook kwijt, dus krijg geen spijt
laat me maar vallen, wil je neuken ga dan naar de wallen
ik weet het gewoon niet meer, ik doe jullie en mezelf alleen maar zeer
Ingezonden door
Geplaatst op
10-12-2013
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
DoodReacties op ‘de weg is kwijt’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!