Eindelijk

Nieuw Leven


Eindelijk, na al dat lange wachten,

Na al die slapeloze nachten,

Groeit er een klein mensje in je schoot,

Zo'n heel klein mevrouwtje of heel klein meneertje,

Een heel deftig dametje of heel deftig heertje,

Nu is het mensje nog erg druk doende,

Met groeien en delen van cellen, zodoende,

Toch mocht ik t'mensje even iets vragen,

Waarom deze wil, dat jij 'm gaat dragen?

Het antwoord was simpel en lief bovendien,

Het mensje had zijn moeder gezien,

Daar ben ik veilig, had het mensje bedacht,

Bij haar wordt ik echt met liefde verwacht,

Het mensje vroeg nog te zeggen aan jou,

Dat het nu al zo heel erg veel van je hou,

En door die glimlach op mensjes gezicht,

Schreef ik dit mensjes gedicht..!!


Willem..!!