de waarheid

Alles word me teveel,
maar ik luister naar iedereen om me heen.
Ze spreken vaak de waarheid,
de waarheid die ik nooit heb gekend.

Alles klinkt zo simple,
maar de uitvoer is het niet.
Ik zie het niet,
maar de pijn is onbeschrijvelijk.

Ik wil er wel over praten,
maar mijn lichaam zegt nee.
Hoe kan ik verder,
als elke vezel tegenwerkt.


Ik begrijp het,
na lang nadenken wel.
Ik ga het zeggen,
ook al gaat het te snel.

Ik wil genezen,
van het monster.
Het monster genaamd trauma,
waar ik me al jaren voor verstop.

Maar het heeft mij gevonden,
en ik kan niet meer weg.
Ik moet strijden,
met de wapens die ik heb.

Maar die wapens,
zijn niet sterk genoeg.
Dan maar met woorden,
zodat alles vervaagt.

Het trauma wat mij beheerst,
ga ik tegen vechten.
Zodat ik op een dag,
op een dag weer normal zal zijn.