Gevangen in een wereld die autisme heet

Turen en staren door het raam
dagen en nachten
uren aan een stuk
gedachten ver weg gezonken

Je zou wel willen praten
maar nergens lijkt het veilig genoeg
om de beelden in je hoofd
woorden te geven, te vertalen
waarschijnlijk zal ook niemand ze begrijpen
ze snappen nu al niks van jouw wereld

Daarom kies je ervoor
om alles op slot te houden.
en veilig in je hart te bewaren
en misschien wel mee te dragen tot je dood

Hopend op een moment
dat er iemand tegen je zegt
je hebt het lang genoeg alleen gedragen
ik wil naar je luisteren
je warmte geven
zodat we de zwaarte van jou gevoel...samen kunnen dragen