grasvelden.

en toen,
en toen en toen en toen
en toen.
droom ik?
het meisje waar ik al die tijd
over droomde zit nu tegen over mij..
ze kan haar woorden niet
vinden en kijkt een beetje in het rond.
nooit,
eindelijk,
nu,
verdrink ik in die grasvelden,
ook wel ogen genoemd.
je laat mijn handen trillen,
slikt mijn woorden in en laat me
de makkelijkste
informatie vergeten.
gadver .. wat leek ik dom..
en het stoere meisje van gebouw zuid,
met de mooiste ogen en wilde haren, de tijger?
maakte ik haar zenuwachtig?
zo ja, ik voel me vereerd..
laten we dit vaker doen want
ik kan niet genoeg krijgen.
nee?
viel ik tegen?
had je meer zelfvertrouwen verwacht?
weetje, dat jij de rede bent
van mijn zelfvertrouwen?
nu in mijn bloed,
en toch.. je weet..
ik kan de vogels in mijn bloed
door laten schemeren
en en en..
door jou kan ik ze nu vrij laten, door jou
kan ik mezelf zijn.
nogmaals.. bedankt..
ik ga het nog heel vaak
zeggen. heel vaak.
als je wilt?
door jou kwam ik mijn zelfvertrouwen tegen en
jij draaide die knop weer om..
hoe doe je dat toch?
weet je wel hoe geweldig je bent?

viel ik tegen of
maakte ik je zenuwachtig?