Levenspad

Levenspad


Telkens weer,
Word ik tegen gehouden.
Om mijn eigen pad te gaan.
Soms val ik in kuilen,
Zo diep als de zee.
Dan klim ik omhoog en hoop,
Dat iemand mij komt redden.
Want ik ben erachter gekomen,
Dat je niet alles zelf hoeft te doen,
Want de mensen om je heen,
Houden van jou!
Altijd was het maar een wens,
Maar toen ik voor de zoveelste keer in een kuil viel,
Dacht ik,
Ik kan het niet alleen,
Mijn wens is mensen om mij heen die van mij houden,
En die heb ik nu.