1001 Gedichten
De onvervangbare natuur
De kleuren
van de wereld worden doffer en grijzer.
De zielen
van zijn inwoners verschrompelen.
De moederloze natuur
scheidt zich langzamerhand
in het oog van de wind.
Levenloze huizen worden de enige inwoners
van de vervuilde aardbol,
want de mensen zullen verdwijnen
in de ogen van wind en geld.
De oceanen worden
de beste levensplaats waarin
de doordringende mens alleen
kan zitten.
Tasten in de donkere kieren
van de ondergrondse oceaan om te blijven
leven buiten het oog van de woede.
Anton Rombaut, 23/11/2013, 17:00
Ingezonden door
Verwijderde gebruiker
Geplaatst op
23-11-2013
Over dit gedicht
Wanneer zal iemand als een moeder voluit voor de natuur beginnen zorgen? Wie zal de natuur boven geld verkiezen? Vele mensen sterven door de natuur terwijl de klimaattop in Warschau vastzit. Reacties over dit thema zijn gewenst!!.
Foto's
Geef uw waardering
Op basis van 55 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Natuur Oceaan Onwetendheid VervuilingReacties op ‘De onvervangbare natuur’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!