vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Zo bijzonder
Zo lang proberen,
ik verlies mijn geduld.
Voel je maar veilig,
in mijn buik opgekruld.
Het voelt zo oneerlijk,
het doet zo'n pijn.
Ik hoop dat ook ik,
ooit moeder mag zijn.
Om me heen,
zie ik het gebeuren.
Beschuit met muisjes,
met verschillende kleuren.
Ik lach dan wel,
en ben oprecht blij.
Maar waarom hebben zij,
meer geluk dan wij.
Hopelijk ooit,
krijgen wij zo een wonder.
Een eigen kind,
lijkt mij zo bijzonder.
ShirleyW
Ingezonden door
Geplaatst op
14-11-2013
Geef uw waardering
Op basis van 9 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
KinderwensReacties op ‘Zo bijzonder’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!