vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Jij bent vergif
Jij bent vergif
sluipend door wat
ooit van mij was,
mijn gezichtsbedrog,
een illusionist die
met zichzelf moordt.
Ik luister en leef
in je zinnen,
een verslavende
nachtmerrie die als
een school critici,
mij niet meer redt.
Mijn ongeboren kind,
verspild tussen
radioactief afval,
een verdroogde vrucht
nog voor het
groeien kon.
Ingezonden door
Geplaatst op
13-11-2013
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Angst Onzekerheid VerlangensReacties op ‘Jij bent vergif’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!