vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Laat mij maar gaan
Mijn gedachte,
dwars door elkaar.
Niet kunnen denken,
wat me teveel word.
Snijden,
voor alle pijn vanbinnen.
Willen springen,
om van alles af te zijn.
Medicijnen,
voor rust in mijn hoofd.
Ik wil ze niet,
ik wil normaal zijn.
Ik kijk verder,
maar ik kan er niet heen.
Mijn verleden,
trekt me mee terug.
Probeer te rennen,
maar ik ben zo moe.
Wil alleen slapen,
wat maakt het nog uit.
Cursussen,
om mezelf te sterken.
Gesprekken,
om alles te verwerken.
Ik ben het zat,
Dit wil ik niet meer.
Dus ik vlieg weg,
naar een plek van rust
Ingezonden door
Geplaatst op
12-11-2013
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
GaanReacties op ‘Laat mij maar gaan’
-
Wauw ben sprakeloos! Echt heel mooi geschreven! Sterkte meis. xxlisanne
lisanne - 13-11-2013 om 16:36