Het spijt me
Het spijt me
dat ik tegen je begon te roepen
Het spijt me
dat ik er niet altijd voor je was.
Het spijt me
voor die keren dat ik zonder je lachte
Het spijt me
voor die keren dat je me zag huilen
Het spijt me
dat ik nooit zei hoe schuldig ik me voelde
Het spijt me
dat ik nooit mijn excuses aanbood
het spijt me
dat ik nooit zei: 'het spijt me'
Het spijt me
alles spijt me
Ik heb spijt...
Nu heb ik spijt
Het spijt me
dat mijn spijt te laat komt
Het spijt me
dat ik het pas zeggen kan nu je er niet meer bent
Het spijt me
dat ik geen afscheid nam
Maar spijt het jou
dat je van me bleef houden?
Spijt het jou
dat je er altijd voor me was, hoe er ik ook deed?
Spijt het jou
dat jij me niet liet gaan?
Spijt het jou
dat je me hier alleen liet staan?
Spijt het jou
dat je er niet meer bent?
Spijt het jou
dat je geen vaarwel zei?
Ik heb spijt...
Maar je bent er niet meer.
Ik heb spijt...
maar die komt wat laat
Ik weet niet of je dit ooit zal weten
maar ik heb spijt van alles wat ik deed
Ik heb spijt
maar ik mis je
spijt het je dat ik je mis?
ik mis je, het spijt me
dat je dit
nooit geweten hebt.
Reacties op ‘Het spijt me’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!