Duisternis & Licht

Gedachten zweven door mijn hoofd.
Alle lichtpunten zijn weer gedoofd.
Het is volkomen duister, als ik mezelf toefluister:
‘er is geen hoop, er moet een einde komen aan mijn levensloop’

Vragen komen steeds naar boven.
Die het vuur voor mij doen doven.
Alle toekomst plannen en dromen,
Ze zijn weggenomen.

Gevoelens van eenzaamheid, verdriet en pijn.
Het liefst kom ik nooit meer tevoorschijn.
Weggezakt in een diep dal,
Waar ik voor mijn gevoel nooit meer uitklimmen zal.

Toch weer verder gaan,
Alle gedachten, vragen en gevoelens verslaan.
Hopen op een uitkomst, geloven in de toekomst.
Een kleine lach op mijn gezicht want in de verte brand toch nog licht.

Een hart vol van spijt om alles wat ik heb gedaan.
Maar dankbaar voor de kracht om weer verder te gaan.