Op zoek naar mijn huis
In de verpleeghuizen waar ik werk
gebeuren de dingen vaak heftig zo niet sterk
Omdat er zoveel verschillende mensen wonen
zal ik u hier een nieuw voorval tonen
Op de psychogeriatrische en gesloten afdeling kan het gebeuren
dat er bewoners voelen aan alle gesloten deuren
En weer verder dwalen door de gangen van het tehuis
zo zoeken zij de uitgang en de weg naar hun eigen huis
Als ze zich zo voort bewegen,
Komen ze onderweg natuurlijk ook wel eens iemand tegen
Ik wil naar huis hoor je ze dan zeggen...of vragen: is dit de goede weg?
Dan krijgen ze van sommige mensen onbewust of bewust de verkeerde uitleg
Vol vertrouwen sjokken de arme mensjes zich dan weer voort
Op weg naar de uitgang die men aangaf naar het einde van de poort
Met hun tas in de hand als enig houvast
Mijn hart huilt dan, want waarom sturen ze die arme stumpers van muur naar
kast.
Dit zijn dingen die aan mijn hart gaan en waar ik mij enorm aan kan storen
Bij zoiets te moeten zien of om het soms van iemand aan te moeten horen
Hier word ik boos om als je deze mensen met leugens bestook
Heb jij dat na dit lezen soms ook?
Ingezonden door
Geplaatst op
06-11-2013
Over dit gedicht
Op zoek naar mijn huis is een gedicht uit de praktijkervaringen van de Maatschappelijk Werker van Praktijk de Libelle.
Geef uw waardering
Op basis van 7 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Alleen Alzheimer Dementie Eenzaam Eenzaamheid IsolementReacties op ‘Op zoek naar mijn huis’
-
Meer van deze gedichtenschrijfster en waar gebeurde verhalen uit haar praktijk zijn te lezen op Facebook pagina van Praktijk de Libelle. Warm aanbevolen!
Petra de Jong - 07-11-2013 om 08:10