vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
venroy
venroy
steeds alder wer ik
steeds kalder werde geej
nie ge werd dur nie moajer
op mit de joare
toch bliefde mien durp
mien durp tusse
de piel en de maas
loat ze mer proate
ien steeds vremdere taale
zolang ik nog laef
zien dur nog genoeg oaver
nes ik
mer as ik sterf
sterft ut roads ok
bin ik bang
Ingezonden door
Geplaatst op
06-11-2013
Over dit gedicht
op zijn venraays
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
MijndorpofstadReacties op ‘venroy’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!