De wens van een lief, oud en eenzaam mens

In de verpleeghuizen waar ik werk
Gebeuren de dingen vaak heftig zo niet sterk
Omdat er zoveel verschillende mensen wonen
Zal ik u hier een voorval tonen

Waarom een leven met anderen
Kon iemand dat voor mij maar veranderen
Ik ken toch al die mensen niet
Die je hier op de afdeling ziet

Gezellig samen komen in de huiskamer voor ontbijt
Wat heb ik hiervan toch een spijt
Een weg terug die is er voor mij niet
Zelfstandig wonen lukt niet meer zoals u ziet

Maar voorheen woonde ik toch altijd zo mooi alleen
Met geen vreemde mensen om mij heen
Nu zit ik hier met een heel stel stumpers aan mijn been
Echt praten doe ik met geen één

Nu zit ik wel eens te dromen
Kon er maar een eind aan komen
Ik heb een goed leven gehad
Samen met mijn man in de grote stad

Ik heb alles gehad, voor mij is het zo genoeg geweest
Mijn leven met mijn man en kinderen was één groot feest
Maar het is voorbij
Het hoeft echt niet meer voor mij

Zoveel mensen in Nederland
Die pak je het liefste bij de hand
En met jou warme hart en altijd luisterende oor
Geef je hieraan gehoor, want dat gaat altijd voor!

Jammer dat je maar zo weinig voor deze eenzame mensen kunt doen
Het wordt nooit meer voor ze als toen
Maar met een wekelijks bezoek
Komen ze toch een beetje uit de vergeten en die eenzame hoek

Want er is een mens die naar ze luistert
En af en toe wat tegen ze fluistert
Met al je gevoel en een paar lieve armen
Zodat zij zich bij jou toch nog een beetje kunnen warmen