Terugblik

21-10-2013

Nog even werp ik een blik in de kille nacht waarin jij ooit verdween
En met verlangen denk ik terug aan ons laatste moment van samenzijn
Een nacht als deze, getooid in blauw, onder de zilveren maneschijn
Waar ik nu in gedachten verzonken, vol hoop en verwachting ween.

Ik voel een scherpe pijn als ik terugdenk aan ons moment van vaarwel
En als in een droom weerklinken in mijn hoofd jouw laatste woorden
Waarvan de koude klanken genadeloos mijn hart doorboorden
En de diepe wond bedekte met een zwaar en duister gezwel.

Als de dag van gisteren herinner ik me onze laatste zoen
En hoe mijn ziel ineen kromp toen onze lippen zich van elkaar scheidden
Nooit had ik gedacht dat liefdesverdriet mijn leven zou gaan leiden
Toen jij mij een belofte deed onder het frisse voorjaarsgroen.

Mijn gewonde hart huilt om de harde werkelijkheid van het heden
Een brandend gevoel dat ik met geen woorden kan beschrijven
De vurige liefde en het warme geluk die me altijd bij zullen blijven
Liggen nu uitgedoofd in de grauwe as van het verleden.

Door een dikke waas van tranen zag ik jou ooit uit mijn leven gaan
Machteloos gevangen in een net van onbegrip, onzekerheid en pijn
Maar nu sta ik hier met nieuwe moed en al mijn gedachten op een lijn
In de hoop en verwachting dat jij hier op een dag weer zal staan.