Moed in de wanhoop
MOED IN WANHOOP
De stoere eik
veranderd in een hangende treurwilg
alle kracht ontnomen
alle trots verdronken in wegkwijnende dromen
Gekweld door zelfmedelijden
Starend in ongewilde eenzaamheid
Geen doel , geen lichtpunt,
Geen dageraad die licht op donkere toekomst schijnt
De kruin geladen met overtollige gedachten
Een ruige stam die zijn kwetsbaarheid verbergt
Slechts enkele vogelnestjes herbergen oprechte vriendschap
Achter zijn stoere aanschijn schuilt een teder hart
Het zelfvertrouwen heeft volledige de weg verloren
Troosteloos in een bos van angstvallige teleurstellingen
Van het stotterend zelfgeloof
Blijft alleen nog een gesmolten illusie over
Excuses blijven nog de enige versiering van de takken
wanhopig wachtend op die verblindende hoop
Een sprankeltje nieuw leven, een paar verlossende woorden,
De moed in de wanhoop
Die de eik weer herstelt in zijn volle glorie
Maene Stefaan
Ingezonden door
Geplaatst op
31-10-2013
Over dit gedicht
hoop doet leven
Geef uw waardering
Op basis van 12 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Moed ZelfvertrouwenReacties op ‘Moed in de wanhoop’
-
Heel Mooi!
Eva Vos - 13-12-2014 om 17:44
-
Hallo Eva, bedankt voor uw reactie ! Stefaan
Stefaan Maene - 15-12-2014 om 08:14