De wind en ik

De kille, koude wind waait buiten door de steegjes.
Het is op dit moment nog een lief, fris briesje, maar straks, sluit het zijn ogen...
Dan raakt het alles wat het raken kan.
De wind, heeft geen gevoel, denken mensen, het denkt alleen aan zichzelf.
Zelf wil hij zich uitleven, op de daken, de mensen, maar vooral...

Niemand weet wat de wind wil, of ziet.
Niemand weet wat de wind denkt, of voelt.
Niemand, behalve ik.

De wind is mooi, maar wel egoïstisch.
Arme zwervers doet het kou, katten en honden, buiten, maat hij blauw.
Ze zijn bang, bang voor de wind, bang voor wat hij wil.

De wind, wil net als ik, niets liever dan leven en gewaardeerd worden.
Ik hou van de wind, de wind heeft een gevoel, net als ik.

Ik heb een gevoel, niemand weet wat ik wil, behalve de wind.