1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

herfstdraden

Ik stond daar op een duintop
met mijn haren wild verwaaid
door de ruige herfststorm
rond het middernachtelijk uur

Tussen maan en ochtendgloren
zag ik hoe een schip verdween
op weg naar onbekende verten
waren we plotseling vereend.

Ik staarde naar die zwarte vlakte
en mijn gedachten deinden mee
op de witkoppige golven
van de weidse noorderzee.

Waar ik eens kastelen bouwde
met het natgemaakte zand
voelde ik nu de weemoed branden
van het late avonduur

alsof de zee mijn ziel verschroeide
met zijn eeuwig kerend tij
Waar ik als kleine jongen stoeide
stond toen mijn dochter aan mijn zij.

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Over dit gedicht

een avond met mijn dochter

Geef uw waardering

Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Ouderworden

Reacties op ‘herfstdraden’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

herfstdraden