de stemmen in mijn hoofd.

'vieze pot.'

de melodie van stemmen,
blijft kleven in mijn hoofd.
deze stemmen
blijven stemmen, alleen
hoor ik mijn opa die het zegt.
denken..
aan die oude man
hoe hij zal denken, schreeuwen, fluisteren
over mij,
breekt mij.
echt, breekt mij.

hij zal hetzelfde zeggen.
hij zal nog erger denken.
hij zal iedereen, iedereen,
vertellen hoe 'raar' ik ben.
hij zal mij ziet geloven.

hij zal mij nooit meer
normaal aan kunnen kijken...

''Who cares?'
het is jouw leven,
niet zijn leven.'

'Hij heeft je moeders leven al verpest,
dat gaat hij niet bij jou doen.'

ik zou hem een 'het' kunnen noemen
want ik heb hem toch nooit gemogen.

waarom dan,
denken, denken, denken,
spoken.

IK WIL ER VAN AF ZIJN.