Ha papa

Het is lang gelee dat je ‘vertrok’,
maar in m’n hartje blijf je voortbestaan.
Wel mis ik je lach en ondeugende grapjes,
… je harde werken en verzetjes.

Als kind wilde ik zo graag met je trouwen,
Maar 'zucht', ik mocht alleen van je houwen.
Ja, voor eeuwig en altijd was mijn idee,
maar ’t mocht niet baten, het was nee.

Zeg pap, je bent in hemelse sferen,
maar ‘k zie je, wanneer ik de slaap probeer te weren.
Voor mij leef je alsmaar voort
en zie je straks weer bij de poort.

‘k Denk nog wel eens aan je broodje zwamborn,
of je racefiets die je altijd zocht.
de lupines die je altijd zo mooi hield.
Het was je eigen tuintje waar je ‘t laatst viel.

Een mooier heengaan was er niet voor jou.
Zonder ziekte, zonder pijn,
maar ook zonder afscheid, dat was niet fijn.

Pap, laat mij voor altijd en eeuwig,
of als dat niet kan,
voor nog zo’n heel klein momentje
nog één keer in jouw armen zijn.