Vragen

Vragen spoken rond,
waar geen antwoord op te krijgen is.
Zak ik elke keer dieper in de grond,
vragend wat is er mis.
Maar elke keer opnieuw de hoop,
dat het nu wel goed gaat.
Ookal weet ik dat ik anders loop,
en mijn gevoelens achter mij laat.
Kom ik toch terug waar ik was,
waar vragen ook terug komen.
Die ik vaker in mijn hoofd las,
en daardoor mijn tranen laat stromen.
Omdat het te pijn doet,
elke keer maar vragen maar geen antwoord.
Komt dit hoe dan ook ooit goed?