Niets anders

Ik leef in mijn eigen wereldje
dezelfde wereld als waar ik vandaan kom

de wereld die in de deze ligt
verborgen tussen de zinnen
trillend in duisternis gemaakt van licht

alleen zichtbaar voor wie ziet met zijn ziel
voor wie de stap durft zetten in onzekerheid en het onbekende
wielen draaiend in wielen omringd door het wiel

de leegte die nooit gevuld zal raken
de leegte die alles is, mijn centrum, mijn baken

vrij en oneindig
en toch...
toch fluister ik je naam
starend in de leegte