Gevaar word je beste vriend..

Stilte. Geen geluid. Alleen gekrijs van de uilen en vogels.

Ik liep alleen langs de weg, stampend tegen een blikje cola.
Het was volle maan. Huilende wolven.
Een gezin had ik niet. En mijn vrienden waren al heengegaan. Dus geld had ik niet, en ik heb geen fatsoenlijke kleren.
Het was middernacht, dus niet een bepaald uur om alleen
over straat te lopen.

Het was misschien iets té stil...

Voor dat ik het wist, stond er een wolf voor me. Ik was versteend.
Ze keek me aan met een woedende, en serieuze blik.
Inplaats van me aan te vallen, Stapte ze naar me toe,
En likte ze nattig mijn koude hand.

Ik liep verder. De wolf achtervolgde me. 'Blijf' zei ik. Braaf bleef ze zitten.
Ik wandelde verder. Voordat ik één stap had gezet, stond ze terug op.
Ik besloot toen maar om haar mee te nemen.

Ik vond een schuilplaats om te overnachten.
Ik had de wolf al een naam gegeven. Isolde. Mijn mama haar naam.
Ze luisterde goed naar de naam..
Ik had het ijzig koud. Isolde kroop dicht bij me.
We vielen in slaap.

Ik werd wakker op een vreemde plek. Isolde was niet te bespeuren.
Ik zag iemand bekend staan. Ik rende ernaar toe. 'Mama?' vroeg ik.
'Ja, schat?' zei ze. Waar ben ik? 'Je bent in de hemel. Je leed kou daar beneden, hè? Dus ik had je maar meegenomen.. Hier is het lekker knus en warm. Maak je maar geen zorgen. Hier ben je veilig. 'Waar is Isolde?' vroeg ik met tranen. Mama antwoordde lieflijk..


Ze is dichter dan je denkt..



© Emma <3