onbereikbare liefde

ik zit hier in het gras tegen een oude boom
ik voel me zo alleen.
de tijd gaat voorbij maar voor mij heel sloom.
ik kijk rond maar er is niemand om mij heen.
ik wil bij jou zijn maar dat kan niet want het is maar een droom.
alleen die warme gedachte aan jou houdt me op de been.

ik ben verliefd op jou.
maar jij bent zo onbereikbaar.
ik wil je alleen zeggen dat ik van je hou.
ik wil alleen krulletjes draaien in jouw schitterende haar.
en ik zou willen dat jij dat ook wou.
dat zou kunnen was jij maar niet zo onvindbaar.

jij bent wereldberoemd.
en de wereld ligt aan jou voeten.
de wereld krijgt een lach als je jouw naam noemt.
ik zou jou zo graag willen ontmoeten.
maar dat zal nooit gebeuren tot dat lot ben ik verdoemt.
want door mijn lot zal ik jou nooit ontmoeten of kunnen begroeten.

maar toch blijf jij het licht in mijn leven.
ook al zal jij mij nooit kennen.
zal ik altijd de gene zijn die het meest om jou heeft gegeven.
aan het feit dat ik jou nooit zou kennen moet ik nog even wennen.
maar hopelijk worden ooit onze levens met elkaar verweven.
maar als je me ooit wil kennen dan zal ik altijd komen aanrennen.