mijn eerste vriendje
papa zei altijd
hij houdt van God, hij houdt van jou
papa zei altijd
luister naar God, en vertrouw
spreek met hem en hij luistert
het was onzin
hoe kan het als iemand van God houdt
ook gelijk zoveel van mij gaan houden
het was de liefde die het blind maakte
maar pap ik zeg je nu
je hebt gelijk
zoek en huiver
voor wat hij te vertellen heeft
hij spreekt tot je hart
zodat je van binnen echt leeft.
hij zei respect te hebben voor mijn geloof
maar achteraf niet voor mij
ik heb je alles verteld
alles aan jou toe vertrouwd
maar het is voorbij
ik had toch nog hoop dat alles goed zou komen
maar nee het is weg
vervlogen als een vogel
verlaten door de dag
verhongert door de pijn
verdronken door mijn tranen
en nu is het weer nacht
het is verleden tijd
met spijt, verdriet en rouw
kan ik het achter me laten
door u mijn vader,
mijn 2e papa
Reacties op ‘mijn eerste vriendje ’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!