Wachten tot ik aan bod kom..

Wachten tot ik aan bod kom,
tot ik in de planning pas.
Soms wekt het irritatie op,
al die drukte al die haast.

Ik vind op het laatst switschen stom,
meende dat ik belangrijker was.
Maar het lijkt wel eens een fop,
bijvoorbeeld net zoals daar laatst.

Ik probeer het wel eens te zeggen,
zeg niet tegen iedereen ja.
Je mag heus wel eens stil staan,
en je hoeft niet altijd bezig te zijn.

Moet ik mij er echt bij neerleggen?
of doe ik jou gewoon na?
Zou het dan beter gaan,
want dit, dit doet me pijn.

Ik zeg de enige ben je niet,
die zulke acties uithaalt.
Maar ik houdt er niet van,
want ik ben toch iets speciaals?

Hopelijk dat je mijn irritatie ziet,
misschien dat je er ook van baalt.
Maar meld het me dan,
want ik hou van je, het meest van allemaal?

Ik weet dat je een bezig bijtje wilt zijn,
en dat je altijd wat wilt doen.
Maar betrek me er dan eens vaker bij,
denk wel dat ik dat leuk vind.

Want ik vind dit niet echt fijn,
ik wil niets kapot hebben zoals toen.
Of weet je niet wat ik pas zei?
dit is iets waar een irritatie begint.

Ondanks deze irritatie,
hoop ik dat het duidelijk is.
Want ik wil geen ruzie of gezeur,
ik wil het fijn maken.

Geeft dit jou ook inspiratie?
ik weet dat ik mij ook wel eens vergis.
Maar ik wil samen door een deur,
en ik wil jou niet kwijt raken.