afgewezen..

Dit gedicht is een afscheid,
Een afscheid van mijn waardigheid,
Maar jammer genoeg niet van mijn verliefdheid,
Ook al wordt dat wel eens tijd.

Ik wist niet dat je me haten zou,
Jij was de enige die ik wou.
Ik heb nog steeds dat gevoel voor jou,
Maar ik was niet jouw super vrouw…

Ik liep meer en meer aan jou te denken,
Maar het was niet de liefde die je zou schenken…
De pijn in mijn hart die ik voel,
Die laat jou alleen maar koel.

Misschien had ik het nooit moeten vragen,
Het er niet op moeten wagen…
Want het enige wat jij zei:
Jij bestaat niet meer voor mij.

Je hebt me afgewezen,
En terwijl ik dit terug zit te lezen;
Breekt er iets in mij…
Mijn hart! Ben je nu blij?