Lieve zus

Lieve zus, ik wilde dat je ons wat meer voor had bereid.
Op de door jouw te leveren strijd.
Je liet ons in het ongewisse.
Zodat het nu dubbel zo hard aankomt dat we je moeten missen.
En dan de manier hoe alles in Spanje gaat.
Persoonlijk vind ik het mens onterend.
Dit afscheid is degene die ik zo haat.
Met je onopgemaakte kale hoofd in een ziekenhuis jas.
Hoop dit nooit meer mee te maken, nee......ik pas.
Toch bleek dit te zijn jouw keus.
Moeten de achterblijvers dit accepteren... is het heus?
Niet te doen.
Toch gaf ik je daar voor het laatst een zoen.
Bij die zoen stond ik wat gebogen over je heen.
In jouw oog viel mijn traan, zo ging je heen.
Haast niemand bij het afscheid tot mijn spijt.
Wij moesten daar naar de familie gaan.......
Maar wie troost ons, wie klopt er bij ons aan?
Voor ons is het alsof je uit het leven bent gegrist.
Dubbel zo zwaar, omdat ik je zo mis.
Zondag mijn dag, de telefoon blijft stil.
Ik hoop je ooit boven tegen te komen, want dat is wat ik wil.
( See you again big sis_sisters forever )