Het leven in een cirkel
Sterk zijn vreet energie,
daarvan heb ik normaal genoeg.
Maar de laatste tijd,
gaat dat nog al stroef.
Het was vanzelfsprekend,
om mijn masker op te zetten.
Maar nu gaat dat steeds moeilijker,
als iedereen op me gaat letten.
Dan voel ik me bedreigt,
en hou ik iedereen ver van me vandaan.
Zodat niemand me kan zien,
als het weer eens mis zal gaan.
Ik doe mn best om een goed persoon te zijn,
maar al die ogen maken me klein.
En omdat ik groot wil lijken,
ben ik degene die iedereen gaat ontwijken.
Daarom veranderd alles in negatief,
en ben ik ineens niet meer zo lief.
Ik wil mezelf beschermen,
maar mn schilden zijn op.
Daarom loop ik overal van weg,
en zorg dat ik mn tranen goed verstop.
En als ik dan alleen ben,
exploderen mijn tranen als een vulkaan.
Dan vult mijn lichaam zich weer met energie,
zodat ik weer verder kan gaan.
Reacties op ‘Het leven in een cirkel’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!