Jaloers Op De Vissen

Het is moeilijk om me te uiten
als ze me andere kanten opsturen.
Maar vissen laten zich niet opsluiten
want in het water zijn geen tralies en muren.

Ik ben jaloers op de vissen
die vrij in het water zwemmen.
Ze hoeven geen vrijheid te missen
en er is niets om ze af te remmen.

De rillingen in het water,
het lijkt alsof staat er:
‘’Neem een duik in mij
en voel je eindelijk vrij!’’

Het leven, letterlijk een blok aan m’n been.
En als ik mij er niet in zal vergissen
kan ik straks, dankzij deze steen,
eindelijk gaan slapen tussen de vissen.

Hier op deze eenzame brug,
hoger dan de hoogste toren,
is de keuze makkelijk en vlug.
Ik zet een stap naar voren.